W czwartek 22 kwietnia 2010 zapraszamy na pokaz fotografii Magdaleny Misiuk. Tym razem Autorka opowie o podróży przez równinę Pantanal położoną na pograniczu Brazylii, Boliwii i Paragwaju. Pokaz odbędzie się o godzinie 18:30 w sali 219 w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej. Wstęp wolny.
Pantanal sprawia nieodparte wrażenie, jakby niewiele się zmienił od czasu, kiedy Stwórca powołał świat do życia. Przebogata przyroda chroni się tu przed ludzką pazernością w dość sprytny sposób: w porze deszczowej całą równinę zalewają wody potężnej Rio Paraguai a zwierzęta szukają ocalenia przed potopem na wyspach suchego lądu otaczających aluwialną nieckę. Portugalczycy zaznaczyli ten teren na mapie jako kolonizacyjnie bezużyteczny, opisując go jako śródlądowe morze, tudzież bezbrzeżne bagno (pantano).
Wody rozstępują się w marcu, piranie schodzą z drzew i na kilka miesięcy Pantanal przeistacza się w przecudną, pulsującą życiem, sawannę. Występuje tu nieprzebrane mnóstwo zwierząt rajskiej proweniencji: oceloty, kapibary, tapiry, małpy, pancerniki, mrówkojady, pumy, jaguary, ariranie, setki gatunków ptaków i tysiące-tysiące-tysiące motyli.
Ekspansja cywilizacji zatrzymała się bezradnie przed potężnym żywiołem, który od wiek wieków sezonowo unicestwia człowiecze plany uzdatnienia mokradła. Fiasko budowy drogi przełajowej przecinającej Pantanal z północy na południe kłuje w oczy każdego, kto spojrzy na mapę: wątła 150-kilometrowa kreska dumnie zwana Transpantaneirą tonie nagle w zielonej plamie. Na 200.000 km2 nie ma właściwe ani jednego miasta.
Rdzenni Pantaneiros żyją w symbiozie z przyrodą: przemieszczają się konno lub w czółnach, kajmana potrafią dla hecy załapać na lasso, ale z bojaźliwym szacunkiem myślą o spotkaniu z anakondą, budują drewniane chaty na 3-metrowych palach, które przez pół roku wyglądają jak pokraczne pająki a przez drugie pół jak arki ocalenia...
Spośród milionów wspomnień, w które wzbogaciła mnie wielomiesięczna podróż stopem po Ameryce Południowej, wspomnienia z brazylijskiego Pantanala należą do najcenniejszych. Garść wrażeń spod mangowca, na którym co rano obradowały trzy ary hiacyntowe, sypnę improwizacyjnie we czwartek 22 kwietnia.
Serdecznie Was zapraszam.
Magdalena Misiuk
Kolejne Slajdowisko 29 kwietnia - Katarzyna Golik - Sri Lanka
Pełen kalendarz pokazów znajduje się na stronie http://www.skpb.waw.pl/slajdowiska/kalendarz.html
Opisy wszystkich pokazów znajdują się pod adresem http://skpb.waw.pl/slajdowiska/opisy-slajdowisk.html
Kontakt do nas na stronie http://skpb.waw.pl/slajdowiska/kontakt.html
Slajdowiska Czwartkowe na Politechnice Warszawskiej są współorganizowane przez SKPB Warszawa, Stowarzyszenie Studentów "Geoida" i Koło PTTK nr.1 Jedynka".